گاهی توی فیلم ها، چهره ی شخصیت های منفی رو زشت و بدترکیب گریم می کنن تا مخاطب با دیدن اون نسبت به شخصیت واقعی متناظر (اگر داستان واقعی باشه) یا صفاتی که بازیگر داره اون رو به نمایش در میاره، احساس بدی پیدا کنه و دوری از اون رو مطلوب بدونه. این روش می تونه در جای خودش به جا و عامل فرهنگ سازی های خوب باشه. اما نکته ی قابل توجه اینه که این روش ممکنه گاهی ما رو در شناخت شخصیت ها دچار مشکل کنه.

قبلا توی یک مطلب با عنوان «کدام ابن ملجم؟» در باره ی شخصیت ابن ملجم و این که چه جایگاهی توی محبین امیرالمؤمنین (علیهم السلام) داشت، نوشتم و روایتش رو آوردم. ابن ملجم معلم قرآن بود؛ یعنی نه تنها کافر (به معنای شهادتین نگفتن) نبود، بلکه در مرتبه ای بالاتر از یک مسلمان معمولی بود. گاهی آدم های «بد» از میان «بهترین» آدم ها متولد می شوند!!!

یکی از اذکار امشب، لعن قاتل امیرالمؤمنین(ع) است. آیا مهمترین موضوعی که امشب باید ما را به خودش مشغول کند، فکر کردن درباره ی شخصیت پلید قاتل امیرالمؤمنین(ع) نیست؟! آیا کسی که تولدش با چنان معجزه ی بزرگی همراه بوده، شهادتش اتفاقی و تصادفی است؟ کسی که خداوند متعال اراده کرده است به دنیا آمدنش را به همه ی ما و به تاریخ نشان دهد، آیا خدا نمی‌خواهد نحوه ی از دنیا رفتنش را هم به ما نشان دهد و پیامی به ما بدهد؟! آیا خدا نمی‌خواهد به ما نشان دهد که «ببینید چه کسی امیرالمؤمنین(ع) را به قتل رسانده است»؟ (استاد پناهیان)

__________
پ. ن: «باید از سرنوشت ابن ملجم با آن سوابق خوب مذهبی‌گری‌اش عبرت بگیریم و نگران عاقبت به‌خیری خودمان باشیم...» (استاد پناهیان)